Έλλη...

Περιμένω εσένα...

Ναρθεις να με πάρεις αγκαλιά και να τα ξεχάσω όλα...Να με χαϊδέψεις με τρυφερότητα και να μέ ηρεμήσεις...Να μην αναλώνομαι πλεόν σε ομφαλοσκοπήσεις και ταβανοθεραπείες γιατί δε θα το έχω ανάγκη...Να μην χρειάζεται να εξηγώ και να αιτολογώ τίποτα ούτε σ'εσένα ούτε και στον εαυτό μου...Θα είσαι εκεί κι αυτό θα μου αρκεί...

Οι γκρίζες και μουντές ημέρες θα αποκτήσουν ξάφνου νόημα όταν έρθεις...Θα μπορώ να υπομένω τα πάντα, να πήζω χωρίς να μιλάω, ακόμη και να σκύβω το κεφάλι αδιαμαρτύρητα...Η σκέψη και μόνο ότι θα σε δω, έστω και για λίγο, για ένα φιλί στα πεταχτά, για μια αγκαλίτσα, θα φτάνει και θα περισσεύει για να αποκτούν οι άχρωμες και άοσμες ημέρες της ρουτίνας τα χρώματα του ουράνιου τόξου και την απριλιάτικη ευωδιά των λουλουδιών και της φύσης που ξυπνάει...

Έλεγα ότι μπορεί και να μη σε χρειαστώ, ότι με παίρνει να στηριχτώ στις δικές μου δυνάμεις για να προχωρήσω...Πόσο λάθος είχα...Έχω μπλοκάρει κι έχω εισέλθει σ'έναν φαύλο κύκλο εξαιτίας της απουσίας σου...Πάω να κάνω δύο βήματα και αμέσως ζαλίζομαι και τρικλίζοντας επιστρέφω στο σημείο από όπου ξεκίνησα...Κάθε φορά και πιο νικημένος και πιο «άδειος»...Έχω ανάγκη από την αύρα σου να με αναζωογονήσει...Πόση αντίθεση κάνει το ζωηρό άλικο χρώμα της με το αρρωστημένο γκρίζο της δικής μου...

Που είσαι;Ποια ίχνη πρέπει να ακολουθήσω για να σε βρω; Δεν το γνωρίζω...

«Insecure...what you're gonna do...feel so small they could step on you...called you up...answer machine...when the human touch is what I need, what I need, what I need...is you...I need you...»

Τα πράγματα που νοσταλγώ πιο πολύ στη ζωή είναι αυτά που ποτέ δεν έζησα...

Ο εφιάλτης στο δρόμο με τα κλισέ

-Σημασία δεν έχει η νίκη, σημασία έχει η συμμετοχή (ναι καλά εντάξει!)
-Ζήσε κάθε μέρα σου σαν να είναι η τελευταία (και γιατί όχι σα να είναι η πρώτη;)
-Δεν υπάρχουν πια ενδιάμεσες (καιρικά) εποχές (μήπως φταις κι εσύ όμως που έχεις εξελιχθεί σε ένα εντελώς υποχόνδριο ον που όταν η θερμοκρασία είναι κάτω από τους 20 δεν μπορεί χωρίς καλοριφέρ και πάνω από τους 25 χωρίς air-condition; Λέω, μήπως;)
- Δεν πιστεύω απόλυτα στα ζώδια, αλλά κάποιες γενικές αρχές ισχύουν (ναι, κάποιες ποοοολυ γενικές και ασαφείς ,θα προσθέσω, αρχές, οι οποίες αναδιατυπώμενες ή και όχι, μπορούν να βρουν εφαρμογή στον κάθε άνθρωπο.)
-Πρέπει να κολυμπήσεις στα βαθιά για να τα καταφέρεις (θέλω τα μπρατσάκια μουουουου!!!)
-Τα παλιά τα χρόνια οι άνθρωποι ήταν πιο ηθικοί/αγνοί/καλοπροαίρετοι (μιλάς φαντάζομαι για τα χρόνια εκείνα που οι άνθρωποι αλληλοσφάζονταν και βασανίζονταν σε εξορίες για τα πιστεύω τους...Επίσης, έχεις ακουστά την έννοια της εντροπίας;)
-Αύριο μεθαύριο που θα παντρευτείς... (γιαγιά μη με αγχώνεις! Θα παντρευτώ μετά από 10 χρόνια! Κι επίσης βάσει της δικής σου χρονικής κλίμακας σε καμιά εβδομάδα θα έχω πεθάνει! Εκτός κι αν αναφέρεσαι σε γεωλογικές ημέρες...)
-Αν δεν δουλέψετε πολύ τώρα που είστε νέοι, πότε θα το κάνετε; (Σωστό! Και έχουμε μπόλικο χρόνο να χαρούμε τη ζωή μας από τα 70 μας και μετά!)
-Φταίει η πολιτεία! (του Άρκανσω ή του Κεντάκι;)
-Να είσαι πάντα ο εαυτός σου! (...)
-Κοίτα τα χάλια μας σαν κράτος! Στο εξωτερικό δεν υπάρχουν αυτά (Φυσικά! Πουθενά στο εξωτερικό! Ούτε στη Βόρεια Κορέα και στη Σομαλία!)
-Έλα μωρέ τώρα! Ξενέρωτοι Άγγλοι/Γερμανοί/Γάλλοι είμαστε εμείς τώρα ναούμε; (Γιατί είμαι σχεδόν σίγουρος ότι όλοι αυτοί οι «ξενέρωτοι» γαμάνε πολύ περισσότερο από εσένα τον Ελληνάρα;)
-Στην Ελλάδα υπάρχει ακόμη φιλότιμο! (Ναι, βέβαια! Γι'αυτό εξάλλου και είμαστε μεταξύ των πρώτων στον κόσμο στους δείκτες διαφθοράς και παραοικονομίας!)
-Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες. (Εντάξει, σωστό είναι, αλλά έχω βαρεθεί να το ακούω πλέον!)
- Έχεις βύσμα; Αν δεν έχεις, δεν πας πουθενά! (Όχι, μωρέ εντάξει, λέω να βασιτώ στο φιλότιμο!)
-Όλα πια έχουν ακριβύνει και ο καταναλωτής είναι στο έλεος των κερδοσκόπων (ακολουθεί σύντομα μάθημα στοιχειωδών οικονομικών: Αγαπητέ καταναλωτή αν δεν αγοράσεις το ακριβό προϊόν θα μειωθεί η ζήτηση του. Αν μειωθεί η ζήτησή του, με σταθερή την προσφορά θα μειωθεί κι η τιμή του. Από το 1776 τα έλεγε ο Αδάμ Σμιθ...)
-Έκανε κατάθεση ψυχής. (πόσο πάει το επιτόκιο σε αυτήν την περίπτωση, αλήθεια;)
-Η αστυνομία εξαπέλυσε ανθρωποκυνηγητό. (από πότε μέχρι πότε είναι αυτή η κυνηγετική περίοδος;)
and last but least:
-Οι φίλοι φαίνονται μόνο στα δύσκολα/στα εύκολα/στις στενοχώριες/στις χαρές. (οι φίλοι φαίνονται σε όλες αυτές τις στιγμές και η φιλία μόνο έτσι σφυρηλατείται, αν έχεις δηλαδή ζήσει τον άλλο σε διαφορετικές στιγμές της ζωής του και της ζωής σου έτσι ώστε να μετρήσεις τις διάφορες αντιδράσεις του και τη συμπεριφορά του σε κάθε περίπτωση και να κάνει κι αυτός το ίδιο μ'εσένα...)

Απορία

Απορία αδαούς: Γιατί χρησιμοποιούμε την έκφραση: το προφίλ του τάδε ηθοποιού, αθλητή, τραγουδιστή, επιστήμονα, της τάδε εταιρίας, οργανισμού κτλ κτλ; Αν εξετάσεις μόνο το προφίλ ενός ανθρώπου σχηματίζεις μια αποσπασματική εντύπωση για τα χαρακτηριστικά του προσώπου του και μπορεί να σε παρασύρει σε μονόπλευρα λάθος συμπεράσματα ως προς το π.χ. αν είναι όμορφος ή αν έχει έντονα χαρακτηριστικά. Για να σχηματίσεις μια ολοκληρωμένη εικόνα, θα πρέπει να τον δεις ανφάς, έτσι δεν είναι;

Συμπέρασμα: Μη δίνετε καμία βάση στα διάφορα προφίλ των διαφόρων διασήμων ή και ασήμων, των διαφόρων επιχειρήσεων και οργανισμών που βλέπετε στην τηλεόραση και διαβάζετε στις εφημερίδες. Παρουσιάζουν επιλεκτικά στοιχεία για το ποιόν του τάδε πολιτικού ή της τάδε στάρλετ, αποσιωπόντας συχνά κρίσιμες λεπτομέρειες που όχι μόνο κάνουν τη διαφορά αλλά ενίοτε κρύβεται κι ο...Διάολος σε αυτές (Devil is in the details, δεν λένε;)! Για να έξαχθεί μια ολοκληρωμένη και σφαιρική άποψη για κάποιον, χρειαζόμαστε το ανφάς του, πάει και τελείωσε!

Και δεν λεπτολογώ καθόλου, διότι η επιλογή των λέξεων που χρησιμοποιούνται σε κάθε περίπτωση είναι εκείνος ο παράγοντας που καθορίζει, διαμορφώνει και παγιώνει το πλαίσιο της εκάστοτε παραγματικότητας...