Ο Εσωτερικός δυνάστης
Με αφορμή ένα post του Old Boy
"Το τρίτο σου μάτι, με κατασκοπεύει, όλα τα βλέπει, όλα τα ξέρει και τ'απαγορεύει.."
Υπάρχει ένας έμφυτος εσωτερικός μηχανισμός μέσα στον καθένα από εμάς, που ο κύριος ρόλος του είναι να συμβάλλει στην αυτολογοκρισία μας.
Είναι μια ψυχρή, ουδέτερη εσωτερική φωνή που σχολιάζει και κριτικάρει την κάθε μας πράξη, τον κάθε μας λόγο, την κάθε μας σκέψη και φαίνεται να μην επηρεάζεται από την όποια συναισθηματική μας κατάσταση αλλά να δρα παράλληλα κι ανεξάρτητα από αυτήν. Υπό συνθήκες λειτουργεί ευεργετικά: όταν είσαι τσαντισμένος ή πολύ συναισθηματικά φορτισμένος γενικά, τείνεις να βλέπεις τα πράγματα κάπως μονόπλευρα και εκείνες τις στιγμές έχεις πραγματικά ανάγκη ένα αντίβαρο. Αυτό το αντίβαρο έρχεται να στο προσφέρει αυτός ο μηχανισμός που ενεργεί πάντοτε ως μια ψύχραιμη, ορθολογική φωνή που συνήθως σε αποτρέπει από το να αντιδράσεις με ακραίο τρόπο και σε κάνει να δεις τα πράγματα λίγο πιο λογικά (από τη σκοπιά του κοινού νου) και αποστασιοποιημένα κι έτσι να μπορέσεις να ηρεμήσεις και να μην αντιμετωπίσεις το πρόβλημα σου εν βρασμώ ψυχής.
Υπό άλλες συνθήκες όμως ο ρόλος του μηχανισμού αυτού μπορεί να είναι πολύ ανασχετικός. Όταν θες να τολμήσεις πραγματικά να κάνεις κάτι ξεχωριστό, όταν θες να ρισκάρεις, να κάνεις μια υπέρβαση, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τα επικρατούντα ήθη της εποχής σου, αυτός ο μηχανισμός, από τη φύση του συντηρητικός, μετριοπαθής και "τετραγωνισμένος" επιχειρεί να σε γειώσει και να σε αποτρέψει από το όποιο ρίσκο, την όποια τολμηρή ενέργεια εκθέτοντας σου υπερτονισμένες τις τυχόν αρνητικές κι επιβλαβείς επιπτώσεις που μια "απερίσκεπτη" ενέργεια σου μπορεί να έχει. Γεννάει εντός σου τύψεις, ενοχές και μια ψυχοφθόρο ενδοσκόπηση. Σε κάνει υπερβολικά διστακτικό κι αναβλητικό. Καταλήγεις να σκέφτεσαι όπως ο τύπος σ'εκείνο το ανέκδοτο με τον γρύλλο (Τι θα γίνει αν κάνω αυτό και τι θα γίνει αν κάνω το άλλο και τι θα γίνει αν κάνω αυτό που ίσως επιφέρει το άλλο) και μοιραία αυτοπαγιδεύεσαι και καταλήγεις να μην κάνεις τίποτα.
Πρέπει να μάθουμε να απενεργοποιούμε κατά διαστήματα τον εσωτερικό μας αυτό δυνάστη. Ή έστω να τον αγνοούμε πιο συχνά. Ουδεμία συζήτηση ότι σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πάρα πολύ χρήσιμος. Όμως αν η συνεχής αυτολογοκρισία παίρνει το πάνω χέρι, τότε το χάσαμε το παιχνίδι. Η στασιμότητα και το βάλτωμα μας περιμένουν στη γωνία. Μαζί τους δεν αργούν να φτάσουν ο δογματισμός, η ξεροκεφαλιά και ο φανατισμός. Η "κατάχρηση εξουσίας" του εσωτερικού δυνάστη παράγει όντα άβουλα, άτολμα, ανεύθυνα, φοβισμένα. Δεν χρειάζεται να ψάξουμε και πολύ γύρω μας για να τους εντοπίσουμε, αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που καθημερινά συναναστρεφόμαστε.
Παιδιά, ας γίνουμε λίγο πιο αυθόρμητοι,ας παίξουμε και λίγο, ας χορέψουμε με τη φωτιά. Δεν επιτρέπεται να φοβόμαστε και να είμαστε καχύποπτοι με το καθετί. Έτσι δεν προχωράμε καθόλου. Όχι άλλη προβλεψιμότητα, όχι άλλη ησυχία, τάξη κι ασφάλεια. Ο αυθορμητισμός δεν είναι πάντοτε βλαβερός, καλό είναι να το έχουμε υπόψη μας. Χρειάζεται αγώνας και πάλη εσωτερική συνεχής, βέβαια! Οι παγιωμένες καταστάσεις δεν τιθασεύονται εύκολα. Πανάρχαιοι αποτρεπτικοί μηχανισμοί και προστατευτικά φίλτρα που έχουν μια προϊστορία μεγαλύτερη του ίδιου του ανθρώπου δεν λυγίζουν έτσι εύκολα! Θέλει τρόπο το πράγμα. Να μάθουμε να ελισσόμαστε και να ξεγελάμε τον ίδιο μας τον εαυτό ορισμένες φορές. Να παρακάμπτουμε αυτό το πανάρχαιο και ακατάβλητο κομμάτι του εγκεφάλου μας, αλλά να το κάνουμε συνειδητά και εν γνώσει μας.
Και όταν ο "τύραννος" βγαίνει οφ έστω και για λίγο τότε πόσο αλλάζει ραγδαία ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα. Η αίσθηση δεν περιγράφεται με λόγια, είναι η αίσθηση μιας πρωτοφανούς ελευθερίας και ξεγνοιασιάς! Συνήθως βέβαια, δεν κρατάει για πολύ και γρήγορα προσγειώνεσαι, συχνά κι ανώμαλα! Όμως, αχχχχ, βίωσες για λίγο κάτι τόσο γλυκό και μεθυστικό που θα σε γεμίσει ελπίδα κι αισιοδοξία ότι όντως υπάρχει και κάτι πέρα από τη μίζερη, μουντή καθημερινότητα σου! Και θα κυνηγάς μετά ιερής μανίας να ξαναφτάσεις και να ξαναζήσεις μια ανάλογη σχεδόν εκστατική εμπειρία! Γιατί τώρα έχεις δει και έχεις αρχίσει να καταλαβαίνεις τι σημαίνει στ'αλήθεια μαγεία!
Έχεις μια πρώτη γεύση του πως είναι να καλωδιώνεσαι με το υπερπέραν!
"Το τρίτο σου μάτι, με κατασκοπεύει, όλα τα βλέπει, όλα τα ξέρει και τ'απαγορεύει.."
Υπάρχει ένας έμφυτος εσωτερικός μηχανισμός μέσα στον καθένα από εμάς, που ο κύριος ρόλος του είναι να συμβάλλει στην αυτολογοκρισία μας.
Είναι μια ψυχρή, ουδέτερη εσωτερική φωνή που σχολιάζει και κριτικάρει την κάθε μας πράξη, τον κάθε μας λόγο, την κάθε μας σκέψη και φαίνεται να μην επηρεάζεται από την όποια συναισθηματική μας κατάσταση αλλά να δρα παράλληλα κι ανεξάρτητα από αυτήν. Υπό συνθήκες λειτουργεί ευεργετικά: όταν είσαι τσαντισμένος ή πολύ συναισθηματικά φορτισμένος γενικά, τείνεις να βλέπεις τα πράγματα κάπως μονόπλευρα και εκείνες τις στιγμές έχεις πραγματικά ανάγκη ένα αντίβαρο. Αυτό το αντίβαρο έρχεται να στο προσφέρει αυτός ο μηχανισμός που ενεργεί πάντοτε ως μια ψύχραιμη, ορθολογική φωνή που συνήθως σε αποτρέπει από το να αντιδράσεις με ακραίο τρόπο και σε κάνει να δεις τα πράγματα λίγο πιο λογικά (από τη σκοπιά του κοινού νου) και αποστασιοποιημένα κι έτσι να μπορέσεις να ηρεμήσεις και να μην αντιμετωπίσεις το πρόβλημα σου εν βρασμώ ψυχής.
Υπό άλλες συνθήκες όμως ο ρόλος του μηχανισμού αυτού μπορεί να είναι πολύ ανασχετικός. Όταν θες να τολμήσεις πραγματικά να κάνεις κάτι ξεχωριστό, όταν θες να ρισκάρεις, να κάνεις μια υπέρβαση, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τα επικρατούντα ήθη της εποχής σου, αυτός ο μηχανισμός, από τη φύση του συντηρητικός, μετριοπαθής και "τετραγωνισμένος" επιχειρεί να σε γειώσει και να σε αποτρέψει από το όποιο ρίσκο, την όποια τολμηρή ενέργεια εκθέτοντας σου υπερτονισμένες τις τυχόν αρνητικές κι επιβλαβείς επιπτώσεις που μια "απερίσκεπτη" ενέργεια σου μπορεί να έχει. Γεννάει εντός σου τύψεις, ενοχές και μια ψυχοφθόρο ενδοσκόπηση. Σε κάνει υπερβολικά διστακτικό κι αναβλητικό. Καταλήγεις να σκέφτεσαι όπως ο τύπος σ'εκείνο το ανέκδοτο με τον γρύλλο (Τι θα γίνει αν κάνω αυτό και τι θα γίνει αν κάνω το άλλο και τι θα γίνει αν κάνω αυτό που ίσως επιφέρει το άλλο) και μοιραία αυτοπαγιδεύεσαι και καταλήγεις να μην κάνεις τίποτα.
Πρέπει να μάθουμε να απενεργοποιούμε κατά διαστήματα τον εσωτερικό μας αυτό δυνάστη. Ή έστω να τον αγνοούμε πιο συχνά. Ουδεμία συζήτηση ότι σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πάρα πολύ χρήσιμος. Όμως αν η συνεχής αυτολογοκρισία παίρνει το πάνω χέρι, τότε το χάσαμε το παιχνίδι. Η στασιμότητα και το βάλτωμα μας περιμένουν στη γωνία. Μαζί τους δεν αργούν να φτάσουν ο δογματισμός, η ξεροκεφαλιά και ο φανατισμός. Η "κατάχρηση εξουσίας" του εσωτερικού δυνάστη παράγει όντα άβουλα, άτολμα, ανεύθυνα, φοβισμένα. Δεν χρειάζεται να ψάξουμε και πολύ γύρω μας για να τους εντοπίσουμε, αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που καθημερινά συναναστρεφόμαστε.
Παιδιά, ας γίνουμε λίγο πιο αυθόρμητοι,ας παίξουμε και λίγο, ας χορέψουμε με τη φωτιά. Δεν επιτρέπεται να φοβόμαστε και να είμαστε καχύποπτοι με το καθετί. Έτσι δεν προχωράμε καθόλου. Όχι άλλη προβλεψιμότητα, όχι άλλη ησυχία, τάξη κι ασφάλεια. Ο αυθορμητισμός δεν είναι πάντοτε βλαβερός, καλό είναι να το έχουμε υπόψη μας. Χρειάζεται αγώνας και πάλη εσωτερική συνεχής, βέβαια! Οι παγιωμένες καταστάσεις δεν τιθασεύονται εύκολα. Πανάρχαιοι αποτρεπτικοί μηχανισμοί και προστατευτικά φίλτρα που έχουν μια προϊστορία μεγαλύτερη του ίδιου του ανθρώπου δεν λυγίζουν έτσι εύκολα! Θέλει τρόπο το πράγμα. Να μάθουμε να ελισσόμαστε και να ξεγελάμε τον ίδιο μας τον εαυτό ορισμένες φορές. Να παρακάμπτουμε αυτό το πανάρχαιο και ακατάβλητο κομμάτι του εγκεφάλου μας, αλλά να το κάνουμε συνειδητά και εν γνώσει μας.
Και όταν ο "τύραννος" βγαίνει οφ έστω και για λίγο τότε πόσο αλλάζει ραγδαία ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα. Η αίσθηση δεν περιγράφεται με λόγια, είναι η αίσθηση μιας πρωτοφανούς ελευθερίας και ξεγνοιασιάς! Συνήθως βέβαια, δεν κρατάει για πολύ και γρήγορα προσγειώνεσαι, συχνά κι ανώμαλα! Όμως, αχχχχ, βίωσες για λίγο κάτι τόσο γλυκό και μεθυστικό που θα σε γεμίσει ελπίδα κι αισιοδοξία ότι όντως υπάρχει και κάτι πέρα από τη μίζερη, μουντή καθημερινότητα σου! Και θα κυνηγάς μετά ιερής μανίας να ξαναφτάσεις και να ξαναζήσεις μια ανάλογη σχεδόν εκστατική εμπειρία! Γιατί τώρα έχεις δει και έχεις αρχίσει να καταλαβαίνεις τι σημαίνει στ'αλήθεια μαγεία!
Έχεις μια πρώτη γεύση του πως είναι να καλωδιώνεσαι με το υπερπέραν!
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home