Δεν έχω κανένα φίλο=είμαι ο κανένας?

Εικασία λαϊκής σοφίας, υποτίθεται οικουμενικής ισχύος: "Δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι..."

Τι συμβαίνει όμως όταν δεν έχεις κανένα φίλο; Τότε αναγκαστικά δείχνεις στον άλλο το κενό, τον αέρα, το τίποτα άρα με αυτή τη συλλογιστική εύκολα ο άλλος θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι εσύ είσαι ο κανένας. Εφόσον εσύ=ο φίλος σου και φίλος=κανένας άρα εσύ είσαι ο κανένας.

Δεν υπάρχεις αν δεν έχεις φίλους λέει η "λαϊκή σοφία".

Δηλαδή τι θέλει να μας πει τώρα? Πώς ο κάθε άνθρωπος είναι ετεροπροσδιορισμένος? Κανείς από εμάς δεν είναι αυτόφωτος, όλοι παίρνουν το φως τους από αλλού? Κι εξάλλου αν το πάμε έτσι σχηματίζεται μια ατέρμονη αλυσίδα που σε κάποιο σημείο θα πρέπει να τελειώνει (εγώ προσδιορίζομαι από τον φίλο μου κι ο φίλος μου όμως θα πρέπει να προσδιορίζεται κι αυτός από κάποιον άλλον εφόσον η πρόταση αυτή έχει οικουμενική ισχύ, έτσι δεν είναι?)

Εξάλλου μοναχικοί άνθρωποι χωρίς κανένα φίλο υφίστανται με σάρκα και οστά. Τους συναντάμε συχνά. Εφόσον υπάρχουν δεν είναι ο κανένας όμως. Έστω και μέσα στη δυστυχία, ζουν παρ'όλα αυτά. Άρα η παραπάνω εικασία δεν έχει οικουμενική ισχύ. Συνεπώς μαλακίες λέει η λαϊκή σοφία.

Μόλις απέδειξα με ατράνταχτα λογικά επιχειρήματα το άτοπο μιας γνωστής λαϊκής ρήσης. Σας καλώ να συνεχίσετε στο δρόμο που πρώτος εγώ χάραξα και να εξετάσουμε με αυστηρή μαθηματική λογική την αλήθεια τέτοιων ρήσεων-τσιτάτων του σοφού λαού (μας και άλλων λαών) για να δούμε πόσες τελικά ισχύουν στην πραγματικότητα και πόσες είναι λογικά διάτρητες και μπάζουν νερά από παντού. Επιτρέπεται (και ενθαρρύνεται) και η χρήση Vennειων διαγραμμάτων.